... Από το 1975 και για μια τουλάχιστον δεκαετία η ελληνική φωτογραφία παραμένει ανθρωποκεντρική και προσκολλημένη στην καθαρή (straight) απεικόνιση. Ο Γιώργος Δεπόλλας ξεκινά ένα μοναχικό ταξίδι στην ελληνική ύπαιθρο φωτογραφίζοντας τους ανθρώπους που συναντά στο δρόμο του. Η σειρά αυτών των φωτογραφιών η οποία εμπνέεται από βαθύ ανθρωπισμό και ενδιαφέρον για τις συνθήκες ζωής αυτών των ανθρώπων, είναι το πρώτο ίσως δείγμα ενός νέου δρόμου που ανοίγεται για τη φωτογραφία διαμορφώνοντας αυτό που ο Γιάννης Σταθάτος αποκαλεί Νέα Ελληνική Φωτογραφία. Στα πορτραίτα αυτά διακρίνει κανείς μια μορφολογική ομοιογένεια μοναδική για τα δεδομένα της εποχής. Η θέση που κατέχουν τα πρόσωπα στο κάδρο, η γωνία λήψης, το βλέμμα τους στραμμένο στο φακό, μαρτυρούν μια μεθοδική προσέγγιση σχεδόν τυπολογική η οποία όμως ήταν ακόμα άγνωστη στην Ελλάδα.
Το άγονο φωτογραφικό τοπίο αρχίζει σταδιακά να αλλάζει κυρίως μέσα από αυτό που ο Γιώργος Δεπόλλας και άλλοι Έλληνες φωτογράφοι φέρνουν μαζί τους από το εξωτερικό όπου σπούδαζαν ή εργαζόντουσαν. Καθοριστική ήταν η ίδρυση το 1979 του Φωτογραφικού Κέντρου Αθηνών από πέντε φωτογράφους τους Κωστή Αντωνιάδη, Γιώργο Δεπόλλα, Γιάννη Δήμου, Νίκο Παναγιωτόπουλο και Στέφανο Πάσχο με πρωταρχικό σκοπό την ενημέρωση και την γνωριμία του κοινού με τους έλληνες και ξένους φωτογράφους (μετά την αποχώρηση του Γιάννη Δήμου στην αρχή και αργότερα του Στέφανου Πάσχου, τις θέσεις τους πήραν οι φωτογράφοι, Περικλής Αλκίδης, Στέλιος Ευσταθόπουλος και Σωκράτης Μαυρομμάτης). Ήταν ένας χώρος αποκλειστικά αφιερωμένος στη φωτογραφία, αδέσμευτος από συλλόγους, οργανισμούς ή εταιρίες και ανοικτός σε κάθε φωτογράφο που θα ήθελε να δείξει τη δουλειά του. Παρουσίαζε τη δουλειά φωτογράφων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, διοργάνωνε σεμινάρια και προβολές και κατάφερε να επιβιώσει για εικοσιπέντε χρόνια στηριζόμενος κυρίως στην οικονομική υποστήριξη όσων αρχικά συμμετείχαν στη δημιουργία του και έπειτα στη λειτουργία του. Χαρακτηριστική του κλίματος της εποχής ήταν η ανταπόκριση του Jean Claude Lemagny (υπεύθυνου τότε του φωτογραφικού τμήματος της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Παρίσι) στην ανακοίνωση της δημιουργίας του Φωτογραφικού Κέντρου Αθηνών σε επιστολή που απευθύνει στο Γιώργο Δεπόλλα ο οποίος είχε και την πρωτοβουλία για την ίδρυση του ΦΚΑ: ... Συγχαίρω θερμά εσάς και τους φίλους σας. Σε κάθε χώρα υπάρχει κάποιος (η Sue Davies στο Λονδίνο, ο L.Cοlοmbο στην Ιταλία, κλπ.) ή κάποιοι, που αγωνίζονται για την καλή φωτογραφία. Είναι οι πρωτοπόροι. Θα με ενδιέφερε πολύ να έχω οτιδήποτε νέο αφορά τις δραστηριότητές σας. Εάν πρέπει να πληρώσω κάποια συνδρομή, ειδοποιήστε με και θα το κάνω. Στην Γαλλία είναι το ίδιο, πολλοί ενδιαφέρονται για την δημιουργική φωτογραφία αλλά κανείς δεν αγοράζει! ... Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι πρωτοπόροι, (ιδιώτες ή κρατικοί φορείς) είναι πάντοτε φτωχοί. Θερμές ευχές και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος». Το Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών συγκέντρωσε γύρω του τους περισσότερους φωτογράφους που ασχολήθηκαν με τη δημιουργική φωτογραφία από τη δεκαετία του '80 και μετά. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο ρόλος του ήταν και εκπαιδευτικός, γιατί μέσω του εκθεσιακού του προγράμματος έφερνε σε επαφή τους έλληνες φωτογράφους με την ευρωπαϊκή αλλά και την αμερικάνικη φωτογραφία κατά τη διάρκεια μιας περιόδου στην οποία καμία άλλη παρόμοια δραστηριότητα δεν είχε καταγραφεί στην Ελλάδα.
Κωστής Αντωνιάδης